„I say We’re growing every day Getting stronger in every way I’ll take you to a place Where we shall find our Roots Bloody Roots” To powyższe to oczywiście wybieg mający ukrywać to, że autor nie znajduje konceptu na rozpoczęcie tekstu i w zamian używa cytatu z ludowej twórczości śpiewanej. Dla tych, którzy nie lubili…
Dotarłem punktualnie, choć było ciężko. Chyba gdzieś w połowie wędrówki w głąb katakumb znanej wrocławianom restauracji „Pod Gryfami” straciłem połączenie GPS, światło zgasło, a szum gwaru z parteru zaczął się rozmywać. Zacząłem z moją dzielną towarzyszką J sprawdzać każdy zakątek każdego piętra, ale nigdzie nie śmierdziało – w dobrym tego słowa znaczeniu. Szczęśliwie znalazła nas…
Minęła godzina 6 rano, więc nie liczcie na obszerną relację. Ba, jakąkolwiek. Ci co byli, to wiedzą jak było. Ci, których nie było, to wiedzą, że w końcu muszą być. A w przeciągu tygodnia yopas i tak pewnie znowu, w formie artykułu, strzeli w spotkanie rykoszetem ;) Od siebie tylko dodam, że jedzenie było wyśmienite, klimatyzacja…
Zawsze kiedy jeżdżę z ojcem na wakacje dzieje się coś dziwnego. Mimo, że zawsze powściągliwi i lakoniczni wobec siebie, już 50 kilometrów od domu zaczynamy rozmawiać jak starzy przyjaciele. Archebariery opadają, pojawia się uśmiech, każdy żart śmieszy (i to nie z grzeczności). Nie wiem od czego to zależy, tak po prostu jest i już. Piszę…
Spotkania grup internetowych – obojętnie czy są poświęcone hodowli chomików, kolekcjonowaniu pornograficznych grafik sprzed roku 1950 czy zbieraniu zatyczek do zlewów – są nudne. Każda grupa dzięki nowicjuszom ma doskonale zinternalizowaną hierarchię wartości, wszystkie pytania po wielokroć zostały zadane i jeśli jakaś dusza wiedziona szczerą naiwnością zapyta o jakiś dawno zapomniany i niepowtarzany banał, zwykle…
Zmusił mnie. Piotrek znaczy się. Zmusił mnie, żebym przerwał milczenie i lenistwo organizacyjne, wziął przysłowiową rzyć w troki i zorganizował spotkanie. No to organizuję. Termin – sobota 24 listopada. Szybko, wiem. I przepraszam, że jest nieco mniej czasu niż poprzednio, ale akcja jest spontaniczna (choć organizacyjnie dopnę wszystko na ostatni guzik w miarę swoich skromnych…
Dwunastego maja roku pamiętnego spotkanie się odbyło klubu fajkowego* Pili i palili Gawithy, Dunhille Fajki oglądali i konwersowali… (śpiewać na ulubioną melodię zbolało-ludyczno-patriotyczną, do wyboru; koniecznie jękliwie i zawodząco, fałszując) No dobra, wszystko Wam powiem. Normalnie wszystko. Było tak. Przyszedłem sobie spokojnie do Local Coffe. I było ładnie, pięknie, cicho, pusto i nieśmierdząco. A potem…
Najnowsze komentarze