Niekonsekwencja czy ewolucja?

25 lutego 2010
By

Pół roku temu na forum FMS pozostawiÅ‚em kilka recenzji tytoniu. Dwa z nich chciaÅ‚bym przypomnieć, bo dzisiaj te tytonie opisaÅ‚bym inaczej, wprowadziÅ‚ do nich poprawki, a niektórych najnormalniej w Å›wiecie wstydziÅ‚bym siÄ™ recenzować…


Na całe szczęście, z niektórymi recenzjami zgadzam się do dziś. Gdyby tak nie było, to czułbym do siebie skrajne obrzydzenie i pewnie myślałbym o jakimś wirtualnym harakiri.

Prince Albert

* wówczas…

Kolejna mieszanka z gatunku psychologicznych. Dawno temu w Pewexach byÅ‚a tylko Amphora w trzech kolorach , nie dajÄ…cy siÄ™ palić, gorszy od Bosmana Clan i z rzadka Prince Albert w Å›licznych puszeczkach. Ale bywaÅ‚ okresowo. Bardzo mi smakowaÅ‚. To głównie burley plus virginia i stuprocentowy „turecki”.

Kiedy w studenckich czasach miaÅ‚em w szufladzie czerwonÄ… i zielona AmphorÄ™ i Prince Alberta, to „w zakresie” fajczarstwa nic innego do szczęścia mi nie byÅ‚o potrzebne. Czerwona Amphora byÅ‚a do towarzystwa i nobilitowaÅ‚a – z tamtych czasów wÅ‚aÅ›nie pochodzi to pytajÄ…ce „Amphora?”, kiedy postronny zauważy i wyniucha palÄ…cego fajkÄ™. Zielona byÅ‚a aromatem do przeżywania sÅ‚odyczy wieczornych, zaÅ› PA byÅ‚ blendem do codziennego palenia. SmakowaÅ‚ mi jak cholera, wiÄ™c kiedy go nie byÅ‚o w sklepach z żółtymi firankami, chodziÅ‚em do kolegi z grupy konwersatoryjnej i prosiÅ‚em jego ojca (byÅ‚ pilotem w LOT), by kupiÅ‚ mi najwiÄ™kszÄ… puszkÄ™ w jakiejÅ› strefie bezcÅ‚owej. Na Zachodzie ten tytoÅ„ byÅ‚ wszÄ™dzie – od lotniska, po sklep przydrożny w każdym Dorfie czy villagu.

Potem życiowy poÅ›piech przerzuciÅ‚ mnie na papierosy i cygaretki, a kiedy wróciÅ‚em do fajki w postkomunizmie, to tytoni – w porównaniu do tamtych czasów – byÅ‚o zatrzÄ™sienie , a Alberta jakoÅ› nie spotykaÅ‚em.

Dlaczego PA nazwaÅ‚em tytoniem psychologicznym? Bo kiedy patrze na recenzje czerwonej Amphory i KsiÄ™cia Alberta, to czytam, że „kiedyÅ› to byÅ‚y tytonie, a dzisiaj to jest gówno”. Albo, że blend z Ameryki jest lepszy od dostÄ™pnego w Polsce. Moim skromnym zdaniem, to czysta psychologia i wspomnienia mÅ‚odoÅ›ci, zaklinanie przeszÅ‚oÅ›ci albo kalka po wertowaniu recenzji w polskim internecie. Mnie one smakujÄ… jak kiedyÅ› – to nie top, ale i nie guano.

Od kiedy w naszych trafikach pojawiÅ‚ siÄ™ PA w skandalicznie niedbaÅ‚ej saszetce beż żadnych opisów, wróciÅ‚em do niego, jak do starej, dobrej i wygodnej żony. To taki, znów moim zdaniem – totalny mild. Åšrednio mocny, Å›rednio sÅ‚odki, Å›redni aromatyczny i Å›redni do zniesienia dla otoczenia. Pali siÄ™ Å›rednio sucho, i wydziela Å›redniÄ… ilość kondensatu. Ten ostatni – jak i kiedyÅ› za pewexowskich czasów – Å›mierdzi szczynami, jak to bywa z gorszymi gatunkowo burleyami, wiÄ™c raczej nie wolno go wypalać do samiuÅ›kiego koÅ„ca, bo zapamiÄ™tuje siÄ™ jedynie ten smrodek z publicznej toalety. I na nic żadne krysztaÅ‚ki, aktywne filtry czy najdÅ‚uższe ustniki – Książe Albert tak ma i już. Kto o tym wie, pozostawi na dnie fajki niedopalone resztki i – tak jak ja – bÄ™dzie caÅ‚kiem usatysfakcjonowany, jeÅ›li nie ma shishowych oczekiwaÅ„ czy nie pali na staÅ‚e czystej Va.

Ja zaczynam fajowy dzieÅ„ zawsze niemal od tego blendu, czyli – jak dali wyżej do zrozumienia niektórzy blendowi recenzenci – jestem bardzo poczÄ…tkujÄ…cym palaczem fajek. Niemalże frajerem. Prince Albert jest jednak dla mnie na tyle smaczny i akuratnie Å›redni, że nie muszÄ™ go dopalać do siwego popioÅ‚u. Nie wyobrażam sobie codziennej internetowej prasówki z mieszankÄ…, z którÄ… trzeba bardziej uważać. A siki wyczuje po pierwszym bulgocie i fajkÄ™ odstawiÄ™ do czyszczenia.

ReasumujÄ…c – to blend psychologiczny i wygodnie jednoznaczny oraz Å‚atwy do poznania. Z caÅ‚ym jego smakiem i paskudnymi ograniczeniami.

* i dzisiaj…

Powiem krótko, jeÅ›li ktoÅ› mi publicznie przypomni tÄ™ recenzjÄ™, to ja go wpisujÄ™ do prywatnego czarnego notesu i stronÄ™ tÄ™ zafoliujÄ™, żeby go nie móc wykreÅ›lić! Nawet moje skÄ…pstwo obowiÄ…zek, żeby wypalić do koÅ„ca każdy tytoÅ„, który kupiÅ‚em, nie usprawiedliwia, że dobrze pisaÅ‚em o tytoniu, który pod koniec miski Å›mierdzi dworcowym kiblem. Wstyd i haÅ„ba… Zapomnijcie!

St. James Flake

* wówczas…

Oua! Moim zdaniem, tytoń dla twardzieli. Choć St. James Flake określany jest przez producenta jako mieszanka o średniej mocy, choć masa machos popisuje się podobną oceną na tobaccorewievs, to na mnie zrobił on piorunujące wrażenie. Rzekłbym, że obiektywnie piorunujące, bowiem zmierzyłem sobie ciśnienie przez i po wypaleniu trzykwadransowej fajki. Skoczyło ostro i gdyby mój kardiolog wiedział, jak bardzo staram się zrujnować własne zdrowie, to sam by zszedł przede mną na zawał.

Kamyczki Denicoolu po spaleniu fajki byÅ‚y bÅ‚yszczÄ…ce i czarne jak antracyt, morda wytrawiona do tego stopnia, że kolejna fajka z ewidentnym aromatem wywoÅ‚aÅ‚a ostry atak pozostaÅ‚ego w paszczy perique. Jeszcze sześć godzin później każdy palony tytoÅ„ odbijaÅ‚ mi siÄ™ tytoniem z Saint James Parish, Louisiana. Tutaj perique nie zostaÅ‚ dodany do mieszanki jako przyprawa – jak to ma miejsce choćby w Rattray’s Hal O’ The Wynd – tutaj sypniÄ™to go serdecznie.

Starszy z dwóch apostołów o imieniu Jakub, zwany Jakubem WiÄ™kszym, to mocarny Å›wiÄ™ty. Drogi pielgrzymkowe do Santiago de Compostella, to najdÅ‚uższe w Europie piesze szlaki pielgrzymkowe. Niektóre z nich liczÄ… sobie ponad 3500 km. To pÄ…tnicza ekstrema. Pod patronatem Jakuba Starszego Hiszpanie i Francuzi rozbili w pyÅ‚ Maurów i wygnali ich za morze, jego imieniem francuscy koloniÅ›ci nazwali w Nowym Åšwiecie gminÄ™, w której rosÅ‚a jedna z najmocniejszych odmian tytoniu. Podobno czystego perique, tak naprawdÄ™, nie pali nikt na Å›wiecie – zawsze osÅ‚abia siÄ™ go virginiÄ… lub burleyem. Dodatek 2-3 % to ilość „zwyczajowa”, zmieniajÄ…ca charakter każdego blendu, dodatek 7 %, to już mocna sprawa, przekroczenie 10 – ekstrema.

Nie znalazÅ‚em nigdzie miarodajnej wiadomoÅ›ci o tym, ile do St. James Flake sypiÄ… spece od S. Gawitha – internetowi znawcy twierdzÄ…, że w granicach 6-7%. Jak dla mnie wystarczy. Jeden z recenzentów na TR podsumowaÅ‚ „PÅ‚atki Åšw. Jakuba” nastÄ™pujÄ…co: „Lubisz kopa od perique? Tu go znajdziesz!”

Ja znalazÅ‚em i z podziwem patrzyÅ‚em na oceny mocy w Å›rodkowej strefie… To muszÄ… być fajczarze, którzy bez trudu pogryzÄ… i poÅ‚knÄ… szklankÄ™ albo wrÄ™cz butelkÄ™ od szampana. Nie bardzo wiedziaÅ‚em, czego siÄ™ po blendzie spodziewać. KupiÅ‚em wiÄ™c sobie puszkÄ™ i zapaliÅ‚em. Pierwszy kontakt z tym tytoniem skÅ‚adaÅ‚ siÄ™ z bardzo wyrazistych faz – do 1/3, czyli przez pierwszy kwadrans miaÅ‚em chęć wystukać zawartość komina do muszli klozetowej. Albo jeszcze lepiej zrzucić gliniana fajkÄ™ z dziesiÄ…tego piÄ™tra, żeby zobaczyć jak siÄ™ w pyÅ‚ rozbryzguje na betonie razem z tym cholernym flakiem. Mocny, ostry, gorzki, namolny…

Powstrzymałem się z trudem, nawet nie dlatego, że mieszkam na parterze, a głównie przez to, że jako zawzięty degustator wiem, iż istnieją fantastyczne gatunki tytoniu, z którymi pierwszy kontakt zaczyna się bardzo źle. Mieszanki z perique w większości do takich należą.

Po pierwszym kwadransie wygarbowany jÄ™zor i inne gÄ™bowe fragmenty zaczęły odróżniać sÅ‚odycz virginii i o dziwo ten cukier nie kojarzy siÄ™ z kuchniÄ… duÅ„skÄ…, czyli morskÄ… rybÄ… gotowanÄ… z ananasem, miodem i mielonÄ… paprykÄ…. A czegoÅ› „w tej podobie” spodziewaÅ‚em siÄ™ po tych 15 pierwszych minutach. O dziwo, zaczęło mi to smakować i to tak do spalenia 2/3 komina. ByÅ‚o to mocne, ale smaczne. Nawet nie baÅ‚bym siÄ™ okreÅ›lenia, że pyszne. W każdym razie wyważone, o owocowej, jakiejÅ› jagodowej, wytrawnej nutce – jak trzeÅ›nia, czyli rosnÄ…ca w lasach czereÅ›nia-wiÅ›nia ptasia. Stanowi ona dodatek do aromatów sygnowanych „black cherry”, ale to na ogół perfuma lana do tytoniu. Ja sobie nad pÅ‚atkiem Å›w. Jakuba przypomniaÅ‚em smak owoców trzeÅ›ni zjadanych bezpoÅ›rednio z drzewa w leÅ›nych ostÄ™pach. Czyli z „wild cherry”, ale z takim naturalnym, sÅ‚odko-gorzkim, soczystym, peÅ‚nym wykluczeÅ„, fantastycznym smakiem… Tak, sÅ‚odko-gorzki z kwaskiem, to dobre okreÅ›lenie.

I choć wciąż pamiętający traumatyczny pierwszy kontakt z St. James Flake, nie spodziewałem się niczego dobrego po końcówce, to zostałem kompletnie zaskoczony. Nie dość, że w dalszym ciągu było to przesmaczne, na dodatek tytoń spalał się bez kontaktu z kołeczkiem, równo i do głębi, to najnormalniej w świecie zmienił się w coś wciągającego, w coś, czego nie miałem dość, zaś fakt, że palenie zmierza ku końcowi napawał mnie niezmiernym smutkiem.

Dzisiaj chcę do tego tytoniu dokupić godzinną fajkę z wrzościa, palenie go w dalszym ciągu w gruszkowym bencie wydaje mi się grubym nietaktem. Dla mnie nie jest to mieszanka do codziennego palenia, ale wówczas, kiedy mam czas, jestem sam, mam coś do przemyślenia przy nikotynowym kopniaku, to z prawdziwym nabożeństwem siądę to tego tytoniu i spalę go do cna.

O chęciach na płatki św. Jakuba lepiej jednak wiedzieć wcześniej. Najsmaczniejszy jest świeżo rozdrobniony z flake, ale aby to uzyskać, trzeba płatek wyjąć z puszki i podsuszyć przez noc lub kilka godzin na białej kartce papieru. Świeżo wyjęty i natychmiast rozdrobniony schnie do postaci dobrze palnej przynajmniej godzinę.

ReasumujÄ…c – Å‚atwy w paleniu, trudny w kontakcie i peÅ‚nym odbiorze, ale moim zdaniem znakomity tytoÅ„.

* i dzisiaj…

Ha, tej recenzji siÄ™ nie wstydzÄ™, wiÄ™cej, po mitomaÅ„sku jestem z niej dumny. Jest niezÅ‚a i zgrabnie napisana. Tyle że te twierdzenia o mocy tego tytoniu dzisiaj mnie Å›mieszÄ…. PoddaÅ‚em siÄ™ sugestiom Falona i niezmiennym poglÄ…dom Jerry’ego z FMS, (opisaÅ‚em to w => tym artykule) i dziÅ› wypalam co najmniej dwie fajeczki nieco mocniejszych mieszanek – SG Brown No 4 czy petersonowskich 3P oraz Irish Flake. Recenzowany St. James jest co najwyżej pikantny. Ale pół roku temu byÅ‚ dla mnie zwalajÄ…cy z nóg. A, jeszcze jedno – nie mierzÄ™ już sobie ciÅ›nienia przed i po fajce.

Dzisiaj wiem także, że istniejÄ… tytonie skÅ‚adajÄ…ce siÄ™ z samego Perique – miaÅ‚em okazjÄ™ wypalić kilka fajek. JeÅ›li ktoÅ› lubi sÅ‚oninÄ™ w papryce lub wÄ™gierskie zupy rybne, to jest to tytoÅ„ dla niego.

Dopalam trzeciÄ… puszkÄ™ St. James Flake. Kolejnej nie kupiÄ™, choć lwiÄ… wiÄ™kszość z powyższej recenzji podtrzymujÄ™. Znam jednak – i wolÄ™ – mieszanki ze skromniejszÄ… iloÅ›ciÄ… luizjaÅ„skiego przysmaku.

***

No to ja siÄ™ pytam, bo pół roku to naprawdÄ™ w fajczarskim życiu nie jest specjalnie dÅ‚ugi czas…Czy powyższe recenzje to powód do wstydu? Czy dzisiejsze opinie to maÅ‚o mÄ™ska niekonsekwencja? Czy może fajczarska i caÅ‚kiem naturalna ewolucja?

Czy ktoś też tak miał?

Mój licelany nauczyciel od fizyki przerażony moim skrajnym debilizmem w zakresie nauk Å›cisÅ‚ych, po moich bojach pod tablicÄ… regularnie rwaÅ‚ wÅ‚osy z gÅ‚owy i wrzeszczaÅ‚: „Siadaj i wstydź siÄ™!”. Mam siadać?

Tags: , , ,

6 Responses to Niekonsekwencja czy ewolucja?

  1. Alan
    Alan
    25 lutego 2010 at 22:26

    Jacku, z Twoim stażem fajczarza jest to (moim zdaniem), jak to nazywasz, fajczarska ewolucja. O niekonsekwencji można by raczej mówić wśród młodych pykaczy, na co ja jestem dobrym przykładem. Mac Barena Va1 określiłem jako tytoń kompletnie nijaki, a dopiero teraz nauczyłem się go smakować. Choć dalej nie robi na mnie wielkiego wrażenia, trzeba mi chyba czegoś konkretniejszego (ciągle po głowie kołacze mi się Old Gowrie, BBF i płatki Św. Jakuba).

  2. MASERATI
    MASERATI
    25 lutego 2010 at 22:28

    Niestety jeszcze żadnego z nich nie paliłem ale w przyszłości coś wybiorę.

  3. yopas
    25 lutego 2010 at 23:57

    Ja też nic nie powiem, bo nie paliłem, ani jednego, ani drugiego.
    Do burleya tak, jak i do black cavendishy mnie nie ciÄ…ga. NaczytaÅ‚em siÄ™, nie muszÄ™ siÄ™ parzyć. Do perique podchodzÄ™ z należytÄ… ostrożnoÅ›ciÄ…, bo to tytoÅ„, który zabija (jak naucza Rotm). Mam w domu Luizjana Flake do GH i on sobie czeka i czeka i pewnie latem siÄ™ doczeka (Zydeco mam już Å›ciÄ…gniÄ™te). WypaliÅ‚em kiedyÅ› puszkÄ™ Hal’O the Wind, ale tam to raczej Kentuckyim Perique niemiaszki oszukujÄ….

    A co do ewolucji: ponoć tylko krowa nie zmienia zdania, wiÄ™c…

  4. Piotr Baron
    23 sierpnia 2016 at 16:17

    Szanowny Panie!

    Jestem tu nowy, chociaż w ogóle to nowy nie jestem. Doskonale pamiętam tytonie, o których Pan pisze i podzielam Pańskie opinie. Czy obecnie można jeszcze gdzieś nabyć PA? To był ulubiony tytoń mojego ojca, a później i mój. Chętnie pofrunąłbym na skrzydłach wyobraźni do tamtych wspomnień.

    Z poważaniem – Piotr Baron
    piotrbaron[małpa]icloud.com

    • Boro
      Boro
      26 sierpnia 2016 at 12:20

      Saksofonista? :)

    • Julian
      Julian
      26 sierpnia 2016 at 17:29

      Wydaje mi się, ze Alberta w tej chwili w Polsce nie ma. Dawno nie widziałem.

Skomentuj yopas Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *


*