Badanie: AR/11/001/2013 Prowadzący: ZRG Szczątki obiektu nieznanego pochodzenia dostarczono w standardowym hermetycznym worku foliowym w pojemniku transportowym. Na zewnątrz opakowania dało się wyczuć silną, gorzkawą woń naturalnej laski waniliowej (nie waniliny) i lukrecji. Z początku miły, po pewnym czasie stał się na tyle uciążliwy dla otoczenia, że zadecydowano o przeniesieniu opakowania do Zakładu Utylizacji…
Nastawiałem się na aromat. Czekałem, czekałem, no i gdzie ten aromat ? Tytoń otrzymany i wypalony w tej akcji recenzja miał być typowym aromatem. Zapach tytoniu pyszny, aż chciałoby się zjeść. Jasne, pocięte listki tytoniu, poprzeplatane gdzieniegdzie ciemniejszymi wstążkami. Przed paleniem nie wymaga podsuszenia ani rozdrobnienia. Nabiłem od razu do fajki przeznaczonej na aromaty, odpaliłem,…
Miód, karmel, cynamon. Okazuje się, że z tytoniem może być jak z kobietą. Nawet jej nie znasz, ledwie widziałeś, ale już śni ci się po nocach – nie daje o sobie zapomnieć. Fajczarz ze mnie żaden. Być może to kierowało KrzysiemT do wybrania mnie jako recenzenta. Znam mało tytoni, ale jestem wybredny. Ten…
26.VI. Zapukał listonosz – jest tytoń; w ilości na dwie niezłe fajki. Ładnie pocięte wstążki. Kolorystycznie od jasnego orzecha aż po kakaowy brąz. Pierwsze skojarzenie zapachowe: Alsbo…ale palilem je już tak dawno temu, że może to tylko wspomnienie, przepalone już Latakią. Wącham drugi raz: Alsbo Vanilla. Przed oczami staje mi właśnie ten moment, gdy z…
Dzięki uprzejmości KrzysiaT zostałem poczęstowany próbką tytoniu GH Dark Birdseye (tak na około 3 fajki). Z nowych GH w fajkowie jest to jedyny tytoń, na który, według opisów miałem ochotę. Obawiałem się jednak posmaku „mydełka”, charakterystycznego dla tytoni (czy też scentów) GH i koniec końców nie złożyłem zamówienia. No ale jak darowany i w dodatku…
No i się skończyło. Zrobiłem sobie nawet pamiątkowe zdjęcie. Czy będę tęsknił? Jeszcze jak! Wypaliłem przed chwilą ostatnie resztki. Broken Scotch Cake poszedł z dymem, a dokładnie 8 uncji czyli 226,796185 grama. Doliczając do tego wcześniej spalone puszki, można powiedzieć, że co nieco na temat tego tytoniu wiem. Miałem przyjemność smakować go praktycznie codziennie przez…
2013.04.20. Godzina 22.05. Warszawa, balkon, 5 piętro, tuż przy Wyścigach. Recenzja pisana na żywo, w trakcie pierwszej próbki. Akompaniuje piwo… tu miejsce na reklamę. Tytoń G&H Rum Flake. Fajka Peterson System, model 308, rocznik 1947-49. Ustnik D-lip, jak to go nazwał Alan. Doświadczenie piszącego recenzję w rozpoznawaniu jakości tytoniu, smaków i składu mieszanki żadne, więc…
Szmata, olej, śledź i sól. Każde wyraźne i nie pozostawiające złudzeń. Proste skojarzenie robotnika fizycznego po kilkunastu godzinach pracy latem się nasuwa. Niedosuszone pranie, pot, no nie wiem sam. Strach wpakować do fajki skoro straszyli w dodatku potężną mocą...
Moc tytoniu wzbudza szacunek (spodziewałem się po opisie próbki i intensywnym zapachu z torebki), o czym przekonuję się z każdym pyknięciem. Nie ma żartów. To porządne tytoniowe nasycenie, nikt nas tutaj nie robi w balona chowając nikotynę pod kołderką z dodatków.
Pierwsze skojarzenie jakie z nim mam to studencki „kociołek Panoramiksa”. Miesza się tam różne napoje wyskokowe, gotuje i jednym garnuszkiem „rozbiera” się całą imprezę (przepis w Internecie). Kto o nim choćby słyszał, na pewno wie co mam na myśli. Tytoń jest bardzo dymny. Po jego paleniu powstaje smog większy, niż ten nad Londynem. Może o…
Pali się całkiem nieźle, choć na początku kołeczkiem trochę pracowałem. Na starcie smak znany mi z SG 1792, ale po chwili – Grousemoor? Nie, to niemożliwe, a może jednak? Albo to wina tego, że od kilku dni palę tylko Grousemoor’a, albo naprawdę jakieś kwiatki w tym są. Słodycz występuje podczas całego palenia.
Pali się jak smocze gówno, zupełnie bez yopasowego Qrastajla, po prostu w kominie pojawia się popiół biały jak broda Gandalfa po przejściach. Wystarczy puknąć i już. Ale gdzie ta moc?
Recenzja porównawcza, a dokładnie „jak dojrzewanie może wpłynąć na smak tytoniu”. Brzmi jak kompendium z zakresu tegoż, ale na to nie mam przede wszystkim doświadczenia się porywać. Ot, wrażenia z palenia tego samego tytoniu, świeżo zakupionego oraz wyleżakowanego przez dwa lata.
Gawith, Hoggarth & Co. wydaje się być marką nastawioną zdecydowanie na mieszanki virginiowe - czyste (oczywiście „czyste” we współczesnym rozumieniu) i z klasyczną aromatyzacją (czyli zastępującą mężczyznom perfumy), mniej czyste (bo z Burleyem na przykład) i te mniej klasycznie pachnione (ale bez redukowania smakowej zawartości tytoniu w tytoniu).
Ponoć bardzo mocny, więc od razu miałem na niego ochotę. Odstraszał tylko skład – Virginia i Burley, proporcje 50/50. Nie tęsknię za Burleyem, no ale ktoś musiał tego blendu spróbować ;)
Najnowsze komentarze