Absolutny klasyk. Wprowadzony do produkcji Dunhilla w 1928 roku, a więc mający za sobą ponad osiemdziesięcioletnią historię. Jeden z nielicznych, który przetrwał do dziś dzień kolejne zmiany blendera – od Dunhilla, poprzez Murray’s, aż po Orlika. Pieśń ku czci tytoni orientalnych, tych lekkich i delikatnych, nie tych duszących kakofonią dymnych wrażeń. Delikatność, subtelność, balans. Swoista…
Idąc za ciosem, w dzień po zakończeniu ostatniej, cieszącej się niesłabnącym powodzeniem* akcji recenzja ogłaszam kolejną edycję. Siódmą. Szczęśliwa siódemka, rozumiecie. A ponieważ pomału zbliżają się Święta, te fajne, pachnące ciastem, bakaliami i siankiem, zatem testować będziemy aromat. I podzielę się taką refleksją – doszedłem do wniosku, że bardzo lubię czytać recenzje aromatów. Niezależnie bowiem…
I kolejna edycja za nami. Kolejna Latakia, kolejny Fribourg & Treyer. I – to trzeba podkreślić, bo wcale nie jest to oczywiste – punktualni recenzujący. Szczególne podziękowania należą się Wojtkowi, który podjął się napisania recenzji (i dotrzymał terminu!) w obliczu zbliżającego się ojcostwa (syn też dotrzymał terminu ;) ). Gratulacje i szacunek. Pozostali recenzenci również…
Poprawny jesienny tytoń, nie za mocny (wg mnie tak 4,5-5/10) - może troszkę za mało wyrazisty, przydałaby się bardziej przekonująca nuta, może leżakowanie poprawiłoby smak?
Ciekawa to mieszanka, w której Latakia nie wgniata receptorów węchu w najdalsze zakątki nosa. Pięknie się łączy z ogólnym aromatem, podbudowuje go, ale nienachalnie.
Nie mam pojęcia co to jest, na pewno nie Amerykaniec, bo tam ten pomidor to taka trochę śliwka czy grillowany bakłażan, którego w paleniu jednak aż tak nie czuć. W przeciwieństwie do...
Najnowsze komentarze